عاشق بشید چون خیلی قشنگه

سلام به روی ماه خدای عزیز دلم 

سلام به روی ماه امام حسین ع و یاران باوفایش 

سلام به روی ماه خاندان پاک و مطهر امام حسین ع 

تا حالا شده اونقدر عاشق باشید ، که فقط بایستید و نگاهش کنید ، شاید این حالت رو تجربه کرده باشید ، اما من از عشق زمینی حرف نمی زنم ، یک بار دیگه متن رو بخونید ، تا حالا شده اونقدر عاشق باشید ، که فقط بایستید و نگاهش کنید ، اگه عاشق بشید ، دوست دارید نگاهش کنید ، خدا زیاد ناز نداره ، فوری خودش رو نشون میده ، میاد و تو دل می شینه و همیشه همون جا می مونه ، اون قدر حضور پیدا می کنه که حتی ، لحظه هاتو ن  سرشار میشه از یادش ، حالا یه وقت اگه دارین ، روی سنگ ریزه های کنار رودخانه قدم می زنید ، ویه گل کوچولوی وحشی رو دیدید ، وبراش دستی تکون دادید ، ‌نشستید و نوازشش کردید  ، ولبخندی به لبتون نشست وزیر لب سبحان الله ای گفتید ، ویا اگه توی ازدحام آدم و آهن  ، لونه ی یه لک لک  رو بالای یه آب انبار بلند دیدید ، که تک و تنها با جوجه های  تازه قد کشیده اش داره زندگی می کنه ، یا اگه توی زمستون ، کنار تالابی رفتید ‌دیدید اونجا  پرشده از  مرغای دریایی سفید که  از مناطق سردسیر به منطقه ی گرم شما اومدند ، یا شب اگه توی آسمون پرستاره   دیدید یه مرغ حقی اومد ، وندایی سر داد و رد شد ، یا اگه توی تابستان به یه باغ آلبالو پا گذاشتید وچشم نوازی گوشواره های  آویزون از شاخه ها رو دیدید ، یا کنار دریاو هنگام غروب ، شفق خورشید رو دیدید که پهن شده ، وآسمون نارنجی به دریای آبی  دوخته شده ، یا اگه توی کوچه باغ های یه روستا ، قدم گذاشتی ، وصدای شر شر آبی ونغمه های بلبلی تورو برد به رویاهای شیرین ، یا اگر در بهار زیر درخت بیدی نشستید ، ونسیم اومد و در گوشتون یواشکی سلام داد ، ونوازشی کردو  ‌دورتون پیچید و حلقه زد ، و یا هزاران  زیبایی دیگه که لحظه ، لحظه دریافت می کنید ، بدونید خداوند می خواسته ، لطافت و قشنگی و مهربونی و ‌قدرت و عظمتش رو به شما نشون بده ، تا با اطمینان عاشق بشید ، چون عاشقید ، اونقدر زیبایی بهتون نشون میده ، که نه تنها خسته نمی شید   ،بلکه هرروز شیدا تر هم می شید وهرروز دوست دارید بیشتر ببینیدش ، حالا یه وقت اگه توی یه دشت به یک تک درخت برسی ویاد تنهایی های خودت بیفتی و یگانگی  های او ، یا اگر دیدید طفلی گریان در آغوش مادرش آروم گرفت وخیال شما راحت شد ، یا اگه یه روز پاییزی  که سرت زیره وداری روی برگای زرد و نارنجی ، 

راه میری و فکر می کنید و  ‌یهو رعد و برق شما رو به یاد درد و دلای آسمون بیاندازه ، وبارونی بباره وخیس بشی ویاد درد و دلای خودت بیفتی ، یا توی یه جاده ، کوه های بلند ، یکی  یکی،  از کنارت رد بشند و تو ، احساس احتیاج  بکنی ، 

احتیاج به دست یک پناه گر ، بدونید خدا می خواسته ، این یکی ، دو قدم باقی مانده رو خودش برداره وبیاد در خونه ی دلتو بزنه و   ‌بگه من اومدم ، حالا اگر در رو به روش باز کنید ، که حتما این کار را کردید ، می یاد ته دلتون همون کنجی که همیشه  وقتی نا امید میشید ، به اونجا  سر می زنید ، جاگیر می شه ، اینجا می مونه تا عاشقش بمونید ، شاید بگید حالا که خدا خیلی قشنگه پس جلوه های زشت 

چیه که تو عالم خلقت  وجود داره ؟ واقعیت اینکه اولا هیچ چیز بیهوده خلق نشده ، ورازشو ما نمی دونیم ، دوم اینکه هرچیزی متضادش نباشه ، اصلش مفهوم پیدا نمی کنه ، اگه زشتی نباشه ، قشنگی  ارزشمند نمی شه ، اگه بدی نباشه ، خوبی معلوم نمی شه ، اگه تاریکی نباشه ، روشنایی معنا پیدا نمی کنه ، اگه بیماری نباشه ، سلامتی مفهومی نداره ، اگه پیری نباشه قدر جوانی دونسته نمیشه ، همه ی اینها اگه هستند ، به خاطر اینکه ما راه را گم نکنیم ، وهمون پایین ها ، دنبال همین تابلو های راهنما رو بگیریم ، وحرکت کنیم ، تا به داشته های قشنگمون مغرور و متکبر نشیم ، شاید برای تعادل روحی ما این متضادها  قرار داده شده ، حالا که عاشقش شدید ، دیگه بعضی چیزها ناراحت کننده نیست ، مثلا اگه صبح از خونه اومدید بیرون ودر همون قدم اول چشمتون افتاد ، به یه پیرمرد یا یه پیرزن  رو بر نمی گردونید ، بلکه از سر محبت سلامشون می کنید  واگر کاری داشتند ، انجام می دید ، یا اگه یه معلول و نابینا رو دیدید ، بی اعتنا نمی شید وحتی از روی ترحم به اونها نگاه نمی کنید ، بلکه باهاشون دوستانه رفتار می کنید ، به اینجا که برسید دیگه از چیزی یا کسی متنفر نمی شید ، و  اگه دیدید ، گوشه ی ایوونی ، یک عنکبوت تار تنیده ،  و بچه عنکبوتا دارند بالا و پایین می رند ، ویک مگس هم خوراکشونه ، می ایستید  و کنجکاو می شید که نازکی این تار ، چقدر تحمل این شیطنت ها رو داره ، والله اکبری می گید ، وقلبتون محکم میشه که همه ی پشت و پناه عالم خودشه‌، یا اگر کنار جوی آبی گذرتون افتاد و قورباغه ای رو  دیدید ، 

جیغ و فریادکه  نمی کنید و از دیدن   اون خوشحال هم می شید ، چون در اون لحظه دارین ، نشونی های محبوبتون رو نظاره می کنید ، حتی اگه دیدن یه قورباغه و یا یه حشره باشه ، با دیدن یه بچه مارمولک که نه تنها در صدد کشتنش نیستید ، بلکه توقف می کنید و باهاش حرف می زنید ، یا چیزای  دیگه ، خدا اون قدر دوستتون داره که این لحظه ها رو براتون خلق می کنه ، بعد اون قدر میاد و در دل و جانتون رسوخ می کنه ، که اگه یه روز ، یه روز که نه ، یه آن ، ازش غافل بشید ، انگار یه چیزی رو گم کردید ، شاید یه وقت تو همون لحظه های معنوی ، همون وقت که آسمون آبی میشه جایگاه چشم های مهربونتون ، یه پروانه خوشگل بیاد ودورتون یه چرخی  بزنه ، ودور بشه ، این شاید جواب خدا باشه به این همه عشق ورزی شما ، یا اینکه یه نشونه ی دیگه باشه برای صفای دلتون ، نشون به اون نشون که باید پروانه بشی ودر آتش عشق بسوزی ، چون اگه کسی عاشقش شد باید امتحانش رو هم پس بده ، باید ناملایمات این دریا رو بچشه وباید نیلوفر بشه ، هم توی آب باشه  وهم توی خاک باشه و هم قد بکشه توی آسمون ، حالا اگه مثل پروانه آزاد شدی ویا مثل نیلوفر اسیر شدی ، دیگه هراسی از افت و خیزهای این دنیا نداری ، اصلا سختی های محبوب رو دوست داری ، وبرات لذت بخش و شیرین میشه ، دیگه از نداشته ها گله نداری و برای داشته ها سپاسگزار میشی ، 

پی نوشت : 

سلام به دوستان خوبم 

از همه ی کسانی که در نبودنم جویای احوالم بودند نهایت قدر دانی و سپاسگزاری رو به عمل میارم و خدارو  هزاران مرتبه شکر عمل خوب بود ، ولی   یه هفته دیگه بازم باید استراحت کنم و دوباره برگردم  ، برای همه ی شما دوستان خوبم از خدای مهربون عشق و نور و معرفت به خود مهربونش و  سلامتی و شادی و آرامش و موفقیت و عاقبت بخیری رو ز افزون رو خواستارم 

یا لطیف 

ارحم عبدک الضعیف الذلیل