جنگجوی کوچک خدا

سلام به روی ماه خدای عزیز دلم

سلام به روی ماه امام حسین ع و یاران باوفایش 

سلام به روی ماه خاندان پاک و مطهر امام حسین ع

جنگجوی کوچک خدا :

حتی اگر بسیار نحفیف و ناتوانی ، باز هم می توانی درهای بهشت را باز کنی ، حتی اگر بی نهایت کوچک و ناچیزی ، باز هم می توانی به ملکوت آسمان برسی ، حتی اگر یک روز فرصت داشته باشی ، باز هم می توانی کاری بزرگ کنی ، آنقدر بزرگ که هرگز کسی فراموشش نکند ، اینها را پشه ای می گفت ، که روی برگی سبز بر بلندترین شاخه درختی در بهشت نشسته بود ، پشه می گفت : آدم‌ها فکر می کنند ، تنها آنها می توانند به بهشت بیایند ، اما اشتباه می کنند و نمی دانند که مورچه ها هم می توانند به بهشت بیایند ، نهنگ های غول پیکر و کلاغ های سیاه ، گوسفندها و گرگ ها هم همینطور ، یک عصای  قدیمی ، یک چاقوی زنگ زده ، یک قالیچه نخ نما هم می تواند به بهشت بیاید ، به شرط آنکه کاری کند ، به شرط آنکه خدا را در چیزی یاری کند، پشه ها زود به دنیا می آیند و زود می میرند ، مهلت بودنشان خیلی کم است ، من ولی دلم می خواست در همین مهلت کوتاه ، با همین بال های نازک و کوچک تا جاودانگی پر بزنم ، این محال بود و من به محال ایمان داشتم ،سه روز از زندگی ام گذشته بود و من کاری نکرده بودم  ،  دلم نمی خواست مثل بقیه پشه ها باشم و دور آدم ها بچرخم و آواز بخوانم  واز کلافگی شان لذت ببرم ، دلم نمی خواست شب ها شبیخون بزنم و خواب را از چشم ها بگیرم ، هرگز کسی را نیش نزدم و هرگز خونی را نخوردم و هرگز ....، دلم می خواست کاری کنم ، به کسی کمکی کنم ، جهان را بهتر کنم ، اما همه به من می خندیدند ، بادهای تند ونیز به من می خندیدند ، تنها خدا بود که من نمی خندید ، ومن دعا می کردم و تنها او را صدا می کردم 

تا آن روز که خدا جوابم را داد وگفت : درود بر تو پشه ی پرهیزگارم ، می خواهی کاری کنی ، باشد، بیا و به پیامبری که نامش ابراهیم ع است ، کمک کن ، گفتم : خدایا ، کاش می توانستم کمکش کنم ، ولی ببین چقدر کوچکم ، زوری ندارم ،  اما ،.... اما چقدر دلم می خواست می توانستم روزی روی آستین پیامبر بنشینم ، خدا گفت : تو می توانی کمکش کنی ، تو سلحشور ظریف ملکوتی ، تو جنگجوی کوچک منی ، واز آن وقت خدا از نمرود برایم گفت ،و نشانی قصرش را به من داد ، من به آنجا رفتم و کوچکتر از آن بودم که نگهبانان ، مانع رفتنم بشوند ، ضعیفتر از آن بودم که سربازان به رویم شمشیر بکشند ، و ناچیزتر از آنکه هیچ جاسوسی ، آمدنم  را گزارش کند ، وآدم ها هرگز گمان نمی کنند که پشه ای ، بتواند مامور خدا باشد ، و دستیار پیامبر باشد ، نمرود را دیدم ، بیخیال بود و سرگرم ، چنان تیز بر او تاختم و چنان تند بر سوراخ بینی اش وارد شدم که فرصت نکرد ، حتی دستش  را بجنباند ، سه روز و سه شب یک نفس در آن حفره تاریک جنگیدم ، با همه تاب و توانم ، برای خدا و پیامبری که ندیده بودمش ،ومی شنیدم که نمرود نعره می زد و کمک می خواست ، ومی شنیدم که بیرون همهمه و غوغا بود ، ومی دانستم که هیچکس نمی تواند به او کمک کند ، وآن زمان که آرام گرفتم ، نه بالی داشتم ، ونه تنی ونه نیشی ، ونمرود ساعت ها بود که از پای درآمده بود ، من مرده بودم و دیدم که فرشته ای برای بردنم آمد ، فرشته مرا در دست های لطیفش گذاشت و گفت : تورا به بهشت می بریم ،ای پشه ی پارسا ، تو جنگجوی کوچک خدا بودی ، تو سلحشور ظریف ملکوت بودی ،وحالا قرن هاست که من در بهشتم ،وپاداشم این است که هر وقت بخواهم ، می توانم بر آستین پیامبر خدا بنشینم 

یا لطیف 

ارحم عبدک الضعیف الذلیل