امام رضا جانم ع آرام جانم

سلام  به روی ماه امام رضا جانم ع آرام جانم 

آقا جانم از مردمان این  عصر متعجبم ، که چطور توانستند شما  امامان را بر دیگران ترجیح بدهند ؟ شما امامان عزیزی که راهنما و راه شناسان پاک و گرامیان مقرب خدا و پرهیزگاران راستگو و برگزیده اید .

که خود بزرگوارتان  فرمودید  :

امام مونسی دلسوز و پدری  مهربان و برادری همدل است . 

شما امامانی که نسبت به همه ی  ما همانند مادری که فرزند خردسال دارد ، دلسوز و مهربان و نیکوکار هستید و حتی از پدر و مادر  هم  مهربان تر هستید 

شما امامانی که جان خود را برای نجات ما ،از جهالت و حیرت گمراهی ،فدا کرده اید .

شما امامانی که دست مارا گرفته اید و به سوی خود آوردید و پناهگاه بندگان خدای مهربان در زمان مصیبتها و دشواری های سخت  و عظیم بودید .

دل من گم شد اگر پیدا شد 

بسپاریدش  به امامات رضا ع

اگر از تپش  افتاد دلم 

ببریدش به ملاقات رضا ع

از خدا خواستم که کنیزش بشوم 

همه گفتند محال است 

اما من ، دلخوشم به محالات رضا ع 

چند حدیث گرانقدر از امام رضا ع:

ادب نتیجه ی تحمل سختی هست ، هرکه سختی را تحمل کند به ادب دست یابد . 

امام رضا ع فرمودند :

بنده باید جز از گناهانش نترسد و جز به خدا امید نبندد 

امام رضا ع فرمودند : 

گناهان کوچک زمینه ی گناهان بزرگ است ، هرکه در گناه کوچک از خدا نترسد ، در گناه بزرگ هم از خدا نخواهد ترسید 

امام رضا ع فرمودند : 

فرومایه کسی است ، که چیزهایی داردکه باعث  غفلت او از یاد خدا می شود 

امام رضا ع فرمودند :

تدبیر قبل از عمل تو را از پشیمانی  در امان می دارد 

امام رضا ع فرمودند :

از بد اخلاقی بپرهیزید زیر ا بد اخلاق بدون  تردید در آتش است 

امام رضا ع فرمودند :

همانا نشانه های دین شناسی ، بردباری و دانش و سکوت هست 

امام رضا ع فرمودند :

از مشاجره با مردم بپرهیزید ، زیرا مشاجره عیب نهفته را آشکار می سازد و عزت را از بین می برد 

امام عزیزم یاد آن لحظات بخیر که  ، من آن دستمالی راکه به حرم امن و زیبایتان متبرک کرده بودم را  داخل جانمازم  گذاشته بود‌م و بعد  از هر نماز آن  دستمال را روی سینه ی سمت چپم می فشردم‌ و   چشمانم را می بستم و رو به روی حرم مطهرتان ، می ایستادم و سلام و عرض ادبی خدمتتان می کردم ،  وبعد شروع به سخن گفتن با خدای مهربانی ها و شما عزیزدلم می کردم و آرامش عجیبی وجودم را فرا می گرفت و گویا روحم‌ از زندان این دنیا رها می شدو در عالم ملکوت به پرواز در می آمد ،  حالا که این دستمال را با یک دنیا عشق به عزیز دلی بخشیدم ،  و در این روزها که امکان حرم درمانی نیست  ، دستم را روی سینه ی سمت چپم می فشارم و چشمانم را می بندم  و   روبه روی حرم مطهرتان می ایستم و سلام و عرض ادبی خدمتتان می کنم و  با خدای مهربانی ها و شما عزیز دلم   سخن می گویم تا این روح از قفس دنیایی رها و در ملکوت پرواز کند ، حتی یک صدم ثانیه هم نمی خواهم ، بدون این حالت ملکوتی نفس بکشم ، می خواهم تمام لحظاتم پر شود از پرواز روح در عالم ملکوت .