حسینی راستین باشیم

سلام به روی ماه ،خدای بی نهایت زیبارو و عزیزدلم و بخشنده و مهربان

سلام به روی ماه،تمام ملائکه ی مقرب درگاه خدای مهربون

سلام به روی ماه،قرآن کریم بسیار هدایتگر و نورانی و حال خوب کن و دوست داشتنی 

سلام به روی ماه و سلام و درود خدای مهربون و ملائکه اش بر تمام انسانی هایی که در سراسر جهان حسینی فکر می کنند و حسینی حرف می زنند و حسینی عمل می کنند

سلام به روی ماه،ماه بسیار زیبای ذی القعده

سلام به روی ماه،مادران و پدران و همسران و فرزندان بسیار باتقوا و پاکدامن و دلسوز و مهربان و شجاع و ایثارگر تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع و تمام شهدا و جانبازان و آزادگان و صالحین و صدیقین و ایثارگران

سلام به روی ماه،تمام پیامبران الهی بسیار هدایتگر و عشق و دلسوز و مهربان و فداکار خدای مهربون

سلام به روی ماه،رسول نور و مهربانی ص

سلام به روی ماه،بانوی بسیار نازنین و دوست داشتنی بانو حضرت زهرای مرضیه س و شوهر بسیار پاک و مهربان و عزیز و شریف و فداکارش مولا علی ع

سلام به روی ماه، ده دسته گل بسیار ناب و پاک و زیبا و دوست داشتنی و مطهر و معطر محمدی ،مولا علی ع و بانو حضرت زهرای مرضیه س

سلام به روی ماه،آخرین دسته گل بسیار ناب و پاک و زیبا و دوست داشتنی و مطهر و معطر محمدی،مولا علی ع و بانو حضرت زهرای مرضیه س و خوشبوترین گل نرگس جهان

سلام به روی ماه،تمام اولاد بسیار پاک و مطهر و عزیز و شریف تمام معصومین ع و تمام پیامبران الهی 

سلام به روی ماه،تمام اصحاب بسیار پاک و ناب و باوفا و شجاع و دلسوز و مهربان و عشق و فداکار امام حسین ع 

سلام به روی ماه،تمام خاندان بسیار پاک و مطهر و عزیز و شریف تمام معصومین ع و تمام پیامبران الهی 

سلام به روی ماه،تمام ارواح بسیار پاک و مطهر تمام شهدا و صالحین و صدیقین و ایثارگران 

سلام به روی ماه،تمام صالحین و صدیقین و ایثارگران در قید حیات

سلام به روی ماه،تمام جانبازان و آزادگان بسیار شجاع و ایثارگر 

حسینی راستین باشیم:

حاج آقا قرائتی تعریف می کنند: پدرم در سال چهل از دنیا رفت ومن شش ماه بعد از وفاتش به دنیا آمدم ،در شش سالگی که کمی خواندن و نوشتن آموختم ،تازه فهمیدم آن شعری که پدرم وصیت کرده بود تا بر سنگ قبرش بنویسند،مفهومش چیست :(در بزم غم حسین،مرا یاد کنید)،بعدها و در جوانی همیشه کنجکاو بودم که آیا پدرم حقیقتا حسینی بوده؟روزی در سن حدودا بیست سالگی در کوچه راه می رفتم که مردی حدودا پنجاه ساله که نامش حسین بود و فهمیده بود من پسر حاج عباسعلی هستم ،ناگهان مرا در آغوش گرفت و سر بر شانه ام گذاشت و گریست و گریست !!!،وقتی آرام شد،راز گریستن خودش را برای من اینگونه تعریف کرد:در جوانی ،چند روز مانده بود به ازدواجم ،گرچه آهی در بساط نداشتم ولی دلم را به دریا زدم و با نامزد و مادر زنم به مغازه  زرگری پدرت رفتیم و یواشکی به پدرت ندا دادم که پولم کم است،لطفا سرویسی ارزان و کم وزن به نامزدم نشان بده،طوری که مادرزن و همسرم متوجه نشوند ،از قضا نامزدم سرویس زیبا و بسیار گرانی انتخاب کرد،من که همینطور هاج و واج مانده بودم که چکار بکنم ،ناگهان پدرت گفت :حسین آقا ،قربان اسمت ،با احتساب این سرویس طلایی که نامزدت برداشت ،الباقی بدهی من به شما از بابت اجرت بنایی که در خانه امان کردی ،صد تومان است و سپس (به پول آن زمان ) صد تومان هم از دخل درآورد و به من داد،من همینطور هاج و واج پدرت را نگاه می کردم و در دلم به خودم می گفتم، کدوم بدهی ؟ کدوم بنایی؟من طلبی از حاجی ندارم !!بالاخره پدرت ،پول طلا را نگرفت که هیچ،بلکه صد تومان خرج عروسی ام را هم داد و مرا آبرومندانه راهی کرد ،گذشت و گذشت تا اینکه بعد از مدتها شنیدم ،حاجی عباسعلی در سن چهل و یک سالگی پس از آمدن از سفر کربلا ،ازدنیا رفته ،آمدم خانه و خیلی گریه کردم و برای اولین باربه زنم راز خرید طلای عروسیمان را گفتم،وقتی همسرم شنید که حاجی طلاها را در موقع ازدواجمان مجانی به او داده ،زد زیر گریه و آنقدر ناله کرد که از حال رفت ،وقتی زنم آرام شد از او پرسیدم که تو چرا اینقدر گریه می کنی و همسرم با هق هق اینگونه جواب داد:آن روز بعد از خرید طلا،چون چادر مادرم وصله دار بود ،حاجی فهمید که ما هم فقیریم،شاگردش را به دنبال ما فرستاد تا خانه ی ما را یاد گرفت و چون شب شد، دیدیم حاجی به در خانه ی ما آمده و در می زند، من و مادرم رفتیم و در را باز کردیم و حاجی بی آنکه به ما نگاه کند که مبادا ما خجالت بکشیم ،پولی در پاکت به مادرم داد و گفت : خرج جهاز دخترتان است ،حواله ی آقا امام حسین ع است ،لطفا به دامادتان نگویید که من داده ام ،تا همسرم این ماجرا را تعریف کرد ، باز هردو به گریه و زاری افتادیم که خدایا این مرد چه رفتار زیبایی با ما کرده،به گونه ای که آن روز ،پول طلا و خرج عروسی مرا طوری داد که زنم نفهمید و خرج جهاز زنم را طوری داد که من نفهمیدم !!!وقتی این ماجرا را در سن بیست سالگی از زبان حسین آقای کهنه داماد شنیدم ،فهمیدم که پدرم همانگونه که در عزای امام حسین ع بر سر می زده ،دست نوازش بر سر یتیمان می کشیده ،همانگونه که در عزای امام حسین ع بر سینه می زده ،مرهمی به سینه ی دردمندان هم بوده و همانگونه که برای عاشورا ،سفره ی نذری می انداخته ،هرگز دستش به مال مردم آلوده نبوده و یک حسینی راستین بوده است 

پی نوشت ۱:اللهم ارزقنا توفیق خدمة الحسین علیه السلام فی الدنیا و الاخرة

به برکت صلوات بر محمد ص و آل محمد ص:

اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 

برحمتک یا ارحم الراحمین 

آمین یا رب العالمین 

پی نوشت ۲: امام حسین ع فرمودند : شیعه ی ما کسی است که دلش از هرگونه نیرنگ و خیانت و مکری پاک است ، امام حسین ع فرمودند:بزرگوار کسی است که گفتارش با عملش یکی باشد

پی نوشت ۳:به قول دکتر شریعتی بسیار عزیز و گرانقدر : آنها که رفتند کاری حسینی کردند و آنها که ماندند باید کاری زینبی کنند ،استاد حاج شیخ علیرضا حدائق می گویند : ارزش زیارت در این است که روح ما زائر باشد، اگر در خانه ی خود هستید و به امام حسین ع سلام می کنید و به امام زمان عج سلام می کنید ،سعی کنید ، زندگیتان حسینی و مهدوی باشد ،هنر یک زیارت معنوی در این است که به وسیله ی آن ،روح ما به اهل بیت ع تقرب پیدا کند ،نقش تربیتی ، زیارتنامه های ائمه ع نیز همین است که ما را به اهل بیت ع نزدیک کند 

یا لطیف 

ارحم عبدک الضعیف الذلیل