آقا جون مهربون بود

سلام به روی ماه ،خدای بی نهایت عزیز دلم و زیبارو ‌وبخشنده ومهربان 

سلام به روی ماه ، تمام ملائکه ی مقرب درگاه خدای مهربون 

سلام به روی ماه ، بانوی بسیار عزیز و دوست داشتنی و مهربان و فداکارودلسوز ونازنین حضرت ام البنین س

سلام به روی ماه ، تمام مادران و پدران و همسران  بسیار ارزشمند و فداکار و مهربان و صبور و عزیز و نازنین تمام شهدا و جانبازان  و آزادگان 

سلام به روی ماه ، ماه بسیار زیبا و عشق وسبز و زیبای جمادی الثانی 

سلام به روی ماه ، تمام پدران و مادران بسیار پاکدامن  وباتقوا ومهربان و دلسوز تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع 

سلام به روی ماه ، تمام پیامبران الهی بسیار هدایتگر و فداکار و دلسوز و مهربان خدای مهربون 

سلام به روی ماه ، رسول نورو مهربانی ص 

سلام به روی ماه ، بانوی بسیار پاک و دوست داشتنی و نازنین حضرت زهرای مرضیه س و شوهر بسیار پاک و عزیز و مهربان وشریفش مولا علی ع 

سلام به روی ماه ، ده دسته گل بسیار پاک و ناب و عزیز و دوست داشتنی و زیبا وخوشبوی محمدی ، حضرت زهرای مرضیه س و مولا علی ع 

سلام به روی ماه ، آخرین دسته گل بسیار پاک وناب وعزیزو دوست داشتنی وزیبا وخوشبوی محمدی ، حضرت زهرای مرضیه س و مولا علی ع و خوشبوترین گل نرگس جهان 

سلام به روی ماه ، تمام اولاد بسیار پاک و عزیز ومطهر و شریف تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع 

سلام به روی ماه ، تمام اصحاب بسیار پاک و باوفا وشجاع ودلسوز و فداکار ومهربان  امام حسین ع 

سلام به روی ماه ، تمام خاندان بسیار پاک وعزیز و مطهر و شریف تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع 

سلام به روی ماه ،  تمام ارواح بسیار پاک و مطهر شهدا و صالحین وصدیقین 

دختر علامه طباطبایی  تعریف می کنند : 

یک روز آفتاب آمده بود تا وسط اتاق و مگس ها را هم با خودش آورده بود ، اردیبهشت بود و هنوز لذت داشت که دراز بکشی توی این آفتاب وآن قدر گل ختمی هایی را که با آن گردن خارخاری تا لب پنجره قد کشیده بودند ، نگاه کنی تا چشم هایت گرم شوند و سنگین شوند و خوابت ببرند ، اگر مگسها بگذارند ، علامه طباطبایی هرروز اول چادر را برمی دارد ، ومگس ها را بیرون می کند ، وگاهی که یکی دوتایشان سمج می شوند ، آن قدر دور اتاق دنبالشان می کند تا بالاخره آن ها را می گیرد توی مشتش ، وبعد در حالی که عرق از سر و رویش راه افتاده است ، می آید توی حیاط و ولشان می کند ، آن وقت است  که نجمه السادات ، عبدالباقی ، نور الدین و بدرسادات باهم می زنند زیر خنده ، نجمه السادات می گوید ، خب آقا جون چرا این طوری می کنید ؟ یکی بزنید توی سرش تا بمیرد دیگر ، وخودش جلو جلو می داند که آقا جون چی جواب می دهد :عزیز دلم ، این مگس هم جان دارد ، ونباید جاندار را کشت ، وبعد چادر را با وسواس تا می کند و می دهد دست نجمه سادات ، ‌و علامه  طباطبایی می گویند : لباس را هیچ وقت پرت نکنید ، بیفتد یک گوشه ، حتما آویزان کنید یا تا کنید ،کلی از این کارهای ریز ریز است که مقید است که انجامش بدهد ، ودست هایش را قبل از کار و قبل از غذا وبعد از غذا بشوید ، قبل از غذا کمی نمک بخورد و بعدش هم همینطور ، وقتی سرش را شانه می کند ، بنشیند و چیزی پهن کند ، ایستاده چیزی نخورد ، توی در ننشیند ، سبزه و گیاه اگر شده ، کم دورو برش باشد ، وبه بچه ها می گوید : کسی که مقید باشد به چیزهای کوچک  ، کم کم آماده ی چیزهای  بزرگ می شود ،این ها خودش آدم را می کشد به سمت حقیقت 

پی نوشت :فرارسیدن سالروز وفات حضرت ام البنین س ،مادری که چهار فرزند رشید و برومند خودرا برای دفاع از ولایت تربیت کرده اند و هر چهار پسر جوان و رشید آن بانو در راه دین و خدای مهربون وامام حسین ع به شهادت رسیدند بر تمام مادرانی که ادامه دهنده ی راه این بانوی بسیار نازنین  هستند ، بخصوص تمام مادران و پدران  و همسران شهدا و جانبازان  و آزادگان وتمام پیروان واقعی راه آن حضرت در سراسر جهان بسیار تسلیت باد ، وحضرت ام البنین س بعد از واقعه ی عاشورا، به طور مدام به قبرستان بقیع می رفتند و بر سر مزار حضرت رسول اکرم ص و امام حسن مجتبی ع می رفتند ، و در آنجا  با توجه به هشیاری و درایتی که داشتند ، مطالب بر حق و دلاوری های شهدا ی کربلا راکه در راه خدا جان خودرا نثار کرده بودند، را با بیانی شیوا و گویا بیان می کردند ، واین مطالب بر حق را ،با مرثیه سرایی و نوحه خوانی وسوز وگداز وعاطفه ی مادرانه به مردم منتقل می کردند، ووقتی صدای گریه ی آن مادر بسیار ارزشمند و فداکار در کوچه های مدینه می پیچید ، مردم دور ایشان می نشستند ودر رثای امام حسین ع و شهدای کربلا می گریستند 

یا لطیف

ارحم عبدک الضعیف الذلیل