ادب حضرت عباس ع

سلام به روی ماه ، خدای بی نهایت زیبارو و عزیزدلم و بخشنده و مهربان 

سلام به روی ماه ، تمام ملائکه ی مقرب درگاه خدای مهربون 

سلام به روی ماه ، قمر بنی هاشم ،اسوه ی ادب  و برادر و غمخوار ویار و یاور دلسوز و مهربان امام حسین ع 

سلام به روی ماه ، ماه بسیار عزیز و عشق و زیبا و سبز جمادی الثانی 

سلام به روی ماه ، تمام مادران و پدران بسیار پاکدامن و باتقوا و دلسوز و مهربان تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع 

سلام به روی ماه ، تمام پیامبران الهی بسیار هدایتگر و دلسوز و مهربان وفداکار خدای مهربون 

سلام به روی ماه ، رسول نور و مهربانی ص 

سلام به روی ماه ، بانوی بسیار نازنین و دوست داشتنی حضرت زهرای مرضیه س و شوهر بسیار عزیز و شریف و پاک و مهربانش مولا علی ع 

سلام به روی ماه ، ده دسته گل بسیار پاک و ناب و زیبا و عزیز و دوست داشتنی و خوشبوی محمدی ، حضرت زهرای مرضیه س و مولا علی ع 

سلام به روی ماه ، آخرین دسته گل بسیار پاک و ناب و زیبا و عزیز و دوست داشتنی و خوشبوی محمدی ، حضرت زهرای مرضیه س و مولا علی ع و خوشبوترین گل نرگس جهان 

سلام به روی ماه ، تمام اولاد بسیار پاک وعزیز و مطهر و شریف تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع 

سلام به روی ماه ، تمام اصحاب بسیار فداکار و دلسوز و شجاع و باوفا و پاک امام حسین ع 

سلام به روی ماه ، تمام خاندان بسیار پاک و عزیز و مطهر وشریف تمام پیامبران الهی و تمام معصومین ع

سلام به روی ماه،ارواح بسیار پاک و مطهر شهدا  و صالحین وصدیقین 

ادب حضرت عباس ع :

یکی از برجسته ترین صفات و حسنات اخلاقی ادب است ، گذشته از این که ادب آثار شگفت انگیزی در زندگی مادی انسان دارد ، یعنی کلید جذب محبت ها و جاذبه های اجتماعی است ،و همچنین در برخورداری انسان از فیوضات حضرت حق وکسب رحمت الهی نقش مؤثری دارد ، به قول شاعر شیرین سخن : 

از خدا خواهیم توفیق ادب 

بی ادب محروم ماند از فیض رب 

بی ادب تنها نه خودرا داشت بد 

بلکه آتش بر همه آفاق زد

از قول مولا علی ع نقل شده است که به امام حسن مجتبی ع فرمودند : پسرم ، ادب ، بارور شدن عقل  و بیداری قلب وسرفصل فضیلت و ارزش است 

وهمچنین حضرت علی ع فرمودند: کسی که بی ادبی اورا به عقب  اندازد ، عظمت مقام وحسب و فامیل اورا به جلو نخواهد انداخت 

حضرت عباس ع کسی است که به تمام معنا ، حسنه ی اخلاقی ادب در وجودش جلوه گر شده است ، حضرت عباس ع بدون اجازه در کنار برادر بزرگوارش امام حسین ع نمی نشست ، واگر بعد از اجازه می نشست ، بسیار خاضع و متواضعانه مقابل امام حسین ع می نشست ، وهمچنین نقل شده است که در طول ۳۴سال عمر پربرکت و باعزت حضرت عباس ع ، آن حضرت هرگز امام حسین ع را برادر خطاب نکرد ، بلکه با تعبیراتی مانند : سیدی ، مولای ، یابن رسول الله ، آن حضرت را خطاب می کرد ،وهمچنین نقل شده است ، که روزی  امام حسین ع در مسجد طلب آب کرد ، حضرت عباس ع که در سنین کودکی بود ، با عجله از مسجد بیرون رفت وپس از چند لحظه در حالی که ظرفی پر از آب در دست داشت وارد شد ودر کمال احترام به امام حسین ع تقدیم کرد ، روز دیگری خوشه انگوری به او دادند ، آن حضرت با  این که کودک بود ، با شتاب از خانه بیرون رفت ، و ازاو پرسیدند: کجا می روی ؟ و او در پاسخ گفت : می خواهم این انگو‌ر را برای مولایم امام حسین ع ببرم 

یا لطیف 

ارحم عبدک الضعیف الذلیل