سخنانی از جنس عشق به خالق بی همتا

به نام خدای عزیزدلم

نیایش شهید چمران قبل از شهادت :

خدایا ، تو را شکر می کنم  که با فقر آشنایم کردی ، تا رنج گرسنگان را بفهمم و فشار درونی نیازمندان را درک کنم

خدایا ، هدایتم کن زیرا می دانم که گمراهی ، چه بلای  خطرناکی است 

خدایا هدایتم کن تا ظلم نکنم، زیرا می دانم ظلم چه گناه نابخشودنی هست 

خدایا ، ارشادم کن که بی انصافی نکنم ، زیرا کسی که انصاف ندارد ، شرف ندارد 

خدایا  راهنمایم باش تا حق کسی را ضایع نکنم ، که بی احترامی به یک انسان ، همانا کیفر خدای بزرگ است 

خدایا ، مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات ده ، تا حقایق وجودم را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم 

خدایا ، پستی دنیا و نا پایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گر ساز ، تا فریب رزق و برق عالم خاکی مرا از یاد تو دور نکند 

خدایا ، من کوچکم ، ضعیفم ، ناچیزم ، پرکاهی در مقابل طوفان ها هستم ، به من دیده عبرت بین بده تا ناچیزی خودم را ببینم ، و عظمت و جلال تو را به راستی بفهمم ، وبه درستی تسبیح کنم 

ای حیات با تو وداع می کنم ، با همه ی زیبایی‌هایت ، با همه ی مظاهر جلال و جبروتت ، با همه ی کوهها و آسمان‌ها و دریاها و صحراها ، با همه ی وجود وداع می کنم، با قلبی سوزان و غم آلود به سوی خدای خود می روم ، واز همه چیز چشم می پوشم

خدایا ، وجودم اشک شده ، همه ی وجودم از اشک می جوشد ، می لرزد ، می سوزد و خاکستر می شود ، اشک شده ام و دیگر هیچ ، به من اجازه بده تا در جوارت قربانی شوم ،وبر خاک ریخته شوم واز وجود اشکم ، غنچه ای بشکفد که نسیم عشق و عرفان و فداکاری از آن سرچشمه بگیرد 

خداوندا ، تو را شکر می کنم که باب شهادت را به روی بندگان خالصت ،گشوده ای تا هنگامی که همه ی راه ها بسته است،‌هیچ راهی جز  ذلت و ‌خفت و نکبت باقی نمانده است ،می توان دست به این باب شهادت زد ،‌پیروزمندانه و پر افتخار به وصل خدایی رسید 

.............................................................

عاشقی : 

از میان تمام  شغل ها ی جهان 

عاشقی را برگزیدم 

که شغلی تمام وقت است 

کار فرمایی به جز خداوند ندارم 

‌همکارم با درخت که می روید 

و با خورشید که می تابد 

و با زمین که می گردد

همه ی روزها ، روز عشق است

و نه پنجشنبه ها تعطیلیم 

ونه جمعه ها 

شغلم حقوق ثابتی ندارد 

بیمه و بازنشستگی هم ندارد 

اما تا بخواهی مزایا دارد 

و چه مزیتی از آن بالاتر 

که کارمند کوچکی باشی 

در سازمانی که خدا اداره اش می کند 

........................................................

بیمار بهبود یافته از کرونا گفت ،با کرونا خدا رایافتم :

او که اکنون این بیماری را باسلامت پشت سر گذاشته است ، در گفت و گویی گفت : در ابتدا احساس ترس ، تمام وجودم را فراگرفت ، اینکه ممکن است با این بیماری در اوج جوانی به کام مرگ بروم ،و یا اینکه احتمال دارد ، خانواده ام از طریق من مبتلا شوند ، من را بسیار می ترساند

وی افزود : اما در روزهای بعدی ، این ترس کمتر شد ، چرا که به این حقیقت دست یافتم که  این دنیا جایی برای ماندن نیست ، و همه چه جوان باشیم و چه پیر باید روزی با این دنیا ، خدا حافظی کنیم و بار سفر ببندیم 

این مرد جوان بیان کرد : شاید دغدغه های زندگی آنقدر من را به خود مشغول کرده بود که نه خو درا می دیدم ، و نه خدا را، اما کرونا درب منزل من را زد ، و به من هشدار داد که هستم و برای چه متولد شده ام 

او زیر لب این بیت را زمزمه کرد :

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خویشتنم 

از کجا آمده ام ، امدنم بهر چه بود 

به کجا می‌روم آخر ، ننمایی وطنم

وی نگاهی به قرآن روی طاقچه اتاقش انداخت و گفت : در دوران نقاهت بیماری با کتابی انس گرفتم که شاید از دوران مدرسه ، به یادش نیفتاده بودم ، و تنها گهگاهی آن را می خواندم ، در حقیقت کرونا کمک کرد تا دوباره سخن پروردگار را بشنوم 

این مرد جوان بیان کرد : حقیقت این است تا زمانی که ، من با خود به صلح نرسیده و خود را نشناسم ، نمی توانم خدا و حقیقت این زندگی را بشناسم ، وی ادامه داد : درست که دغدغه ها برای من جوان در دنیای امروز زیاد است ، از اشتغال و ازدواج تا دغدغه آینده ، اما همه ی اینها نباید باعث شود خود و خدا را فراموش کنیم ،  از فراموشی خدا همین بس که فکر می کردیم ، وضعیت معمولی زندگیمان همیشگی و دائمی است ، دیدن عزیزانمان بدون هیچ محدودیت ، رفت و آمد در شهر و یا بوسیدن پدر  ومادر ، در حالی که خداوند در قرآن می فرماید : هر چه در این دنیای هست ،  فانی است و باید روزی همه را بگذاری و به جهان باقی کوچ کنی ، این مرد جوان بیان کرد : مگر خداوند نفرموده ، پس از هر سختی ، آسانی قرار دادم ، و یا نفرموده : با دعا و نماز ازمن یاری بخواهید ، پس شاید کرونا دقیقا یاد آوری همین فرموده ها باشد ، سخن هایی که خیلی وقت است در بین دغدغه ها فراموش شده است ، وی افزود : درس دیگری که از کرونا گرفتم ، و در روزهای بیماری مدام به آن فکر می کردم ، تسلیم و رضایت به خواست خداوند و شکر گزاری نعمات او بود ،من تا پیش از این از صبح تا شب در گیر فعالیت و کار بودم و فکر می کردم خانواده ، کار و این زندگی معمولی همیشه برای من است ، بی خبر از آنکه همین غافل بودن ، عادی شدن و عدم شکر گزاری بزرگ‌ترین درد زندگی من بود ، در روزهای آخر این بیماری  ، تسلیم خواست خدا شده بودم و با یادآوری روزهای خوب زندگی ، که نعمت خدا بود و روزهای بد که تلنگری از خدا بودو به دست او حل شد، روزهایم را سپری کردم ،به خداوند گفتم ، تو همچون یک معلم تلنگر سختی به من زدی ، که من به آن نیاز داشتم ، حال هم به خواست تو راضی ام ،زندگی با حال خوبی که دوباره آن را یافتم و یا رفتن به سرای دیگر 

در حقیقت من با این بیماری ، دوباره شفا یافتم ،کرونا دوباره قلبم را خالص کرد ، من را به روزهای کودکی ام برد، که چه خالصانه پشت سر پدر نماز می خواندم و فارغ از دنیای آدم بزرگ ها دست پدر و مادر رامی بوسیدم ،با مردن جوجه ام که او را بزرگ کرده بودم ،گریه کردم و برای موفق شدن دوستم در مسابقه بیشتر از او نگران بودم ،اما انگارهمه اینها در دوران کودکی جا ماند و به تدریج مهربونی و خلوص از دلم پر کشید ،حال خوشحالم دوباره به صفا و صمیمیت دوران کودکیتان برگشتم ،حال بیشتر قدر نعمات که خداوند به من داده را می دانم ، مثل همان بستنی قیفی ارزان که در هوای تابستان جگر کودکی ام را خنک می کرد، واز داشتنش غرق سرور می شدم ، اکنون نیز قدردان تمام نعمت های خدادادی ام و از این پس هرروز زندگی ام  را با شکر و یاد خداوند می سازم ، من در غربت و تنهایی که این بیماری برایم به ارمغان آورده بود ، هر لحظه با خدا بودم ،پروردگاری  که او را میان آدم های عصرم ، گم کرده بودم ، کرونا با همه ی سختی هایش ، اما دری تازه از زندگی را به روی من گشود ، که امیدوارم وقتی شرایط عادی شد ، باز آدم قبلی نشوم ، دوست دارم این حال خوب را تا پایان عمر در زندگی خود حفظ کنم ، حال خوبی را که مدیون کرونایم 

یا لطیف ارحم ،عبدک الضعیف الذلیل